Αγγαρείες

Είχα συνηθήσει στις «αγγαρείες» πολύ πριν πάω στο στρατό. Αγγαρείες λέγαμε τις προπαρασκευαστικές εργασίες που έκαναν οι σερβιτόροι και οι βοηθοί πριν αρχίσει η μεσημεριανή ή η βραδυνή βάρδια. Σκούπισμα της αίθουσας, στρώσιμο των τραπεζιών με λευκά τραπεζομάντηλα (Ο Κήπος ήταν εστιατόριο Α' κατηγορίας), καθάρισμα λαχανικών, πατατών και λοιπών ζαρζαβατικών, καθάρισμα στις τουαλέτες και χίλιες δυό άλλες μικροδουλειές, που όμως είναι απαραίτητες για την ομαλή λειτουργία του καταστήματος.

Ανάμεσα στις πιό εντυπωσιακές αγγαρείες που μου έλαχαν, ήταν να φτιάξω μουστάρδα και να γεμίσω τις μουσταρδιέρες αλλά και να πλύνω έντερα για το κοκορέτσι. Το εστιατόρίο μας είχε δική του ψησταριά με ειδικό ψησταριέρη και προσέφερε κάθε μέρα κοκορέτσι και ψητό αρνί, καμμιά φορά και γουρουνόπουλο. Θυμάμαι τον περίφημο Αποστόλη (που μετέπειτα έγινε ψησταριέρης στην ταβέρνα τα "4 Αδέλφια" στη Βάρη) ο οποίος έφτιαχνε μόνος του με δεξιοτεχία το κοκορέτσι χρησιμοποιώντας τα έντερα που είχα παιδευτεί να πλύνω στη λάντζα. Χρόνια αργότερα, η αποκτηθείσα τεχνογνωσία μπήκε σε εφαρμογή στις Βρυξέλλες όταν με τον φίλο μου το Δημήτρη φτιάξαμε κατ' επανάληψη κοκορέτσι πασχαλινό.