Λαντζέρης

Η θητεία μου ως βοηθού σερβιτόρου διακόπηκε αρκετές φορές όταν μου ανατέθηκαν καθήκοντα στη λάντζα και στο πλύσιμο των ποτηριών. Τα ποτήρια πλένονταν χωριστά στον επιλεγόμενο μπουφέ, στον οποίο εκτός από εκείνον που έπλενε τα ποτήρια υπήρχε και άλλος ένας για τις σαλάτες, τα τυριά και τα φρούτα. Εγώ που έπλενα τα ποτήρια, έπρεπε να σερβίρω και τα ποτά (μπύρες, αναψυκτικά, κρασιά).

Θυμάμαι άλλη μια έντονη στιγμή από τη θητεία μου στα ποτήρια, όταν ένας σερβιτόρος μου έφερε πίσω ένα ποτήρι γεμάτο νερό, το οποίο υποτίθεται πως είχα μόλις πλύνει, αλλά με έντονα αποτυπώματα κραγιόν. Όχι μόνο δεν μου ξανάφυγε βρώμικο ποτήρι, αλλά από τη μανία μου να τα τρίβω και να τα ξανατρίβω, μου έσπασαν και μερικά στα χέρια.

Στο μπουφέ έμαθα να κάνω αγγουροντοματοσαλάτες, γεωμετρικά διαμορφωμένες στο πιάτο, και να κόβω τη φέτα σε ενιαία κομμάτια με βάρος εντός των ορίων που προέβλεπε η αγορανομία. Πάνω απ' όλα όμως έμαθα να κόβω το καρπούζι σε φέτες, κάθεμιά από τις οποίες είχε «καρδιά», στεκόταν όρθια στο πιάτο και ζύγιζε όσο προέβλεπαν οι κανονισμοί. Μέχρι σήμερα με φωνάζουν να κόψω το καρπούζι στο σπίτι ...

Θήτευσα επίσης στα πηρούνια, στα πιάτα και στις κατσαρόλες. Η λάντζα είναι ένας χώρος ιδιαίτερος σε ένα εστιατόριο. Ίσως σήμερα με τα αυτόματα πλυντήρια τα πράγματα να έχουν αλλάξει, αλλά τότε οι λαντζέρηδες το διασκέδαζαν. Ανέκδοτα, ιστορίες, πλάκες, γέλιο. Το εστιατόριο είναι ένας ζωντανός οργανισμός όπου όλοι είναι απαραίτητοι. Και παρά τις ανθρώπινες διαφορές και τα καθημερινά προβλήματα, επικρατεί συνήθως μια ατμόσφαιρα πανυγηριού και υπερδιέγερσης, που ενώ σε αφήνει κουρασμένο στο τέλος της βάρδιας, σου έχει χαρίσει και μοναδικά συναισθήματα χαράς γιατί πέτυχες να εξυπηρετήσεις και να «ταΐσεις» τους πελάτες για άλλη μια φορά.