Αντικαπνιστικόν

Όταν ήμουν μικρός, ο θείος Αριστός από την Πόλη, συνήθιζε να μου απαγγέλει το παρακάτω ποιήμα στο πλαίσιο των αντικαπνιστικών του προς εμέ νουθεσιών. Προσωπικά, λίγο οι νουθεσίες του θείου, λίγο η μανία μου να είμαι υποδειγματικός πρόσκοπος με βάση τις υποδείξεις του αρχιπροσκόπου Baden-Powell του οποίου είχα διαβάσει τα βιβλία, λίγο το μόνιμο κλίμα έντασης στο σπίτι (ο πατέρας κάπνιζε - η μητέρα δεν το άντεχε) με έκαναν να μην έχω βάλει ποτέ τσιγάρο στο στόμα μου.

Αλλά το ποιήμα του θείου συμπύκνωνε με τον πιό λιτό και σαφή τρόπο όλες τις διδασκαλίες εναντίον του καπνίσματος. Υποτίθεται πως ήταν χαραγμένο σε μια πλάκα έξω από ένα πλουσιόσπιτο στην Πόλη και απευθυνόταν στους περαστικούς.

Ο έτη τεσσαράκοντα μηδέποτε καπνίσας,
το δε μη δαπανώμενο κατ' έτος εκτοκίσας,
οικίαν τέτοια αποκτά,
προσέτι δε και έτη,
στον βίον του προσθέτει.

Ευκολομνημόνευτο και παραστατικότατο, ίσως θα έπρεπε να αναρτηθεί σε όλα τα εστιατόρια, καφενεία και άλλα κέντρα διασκέδασης για να θυμίζει στους «θεριακλήδες» μερικές βασικές αλήθειες ...